کمی با دل ...
بسم رب الشهید
مظهر قدرت ما رنگ خون شهیده
دشمن اگه می ترسه خون شهید رو دیده
کاش ... کاش ... کاش
کاش از ما نپرسند ؛ بعد از شهدا چه کرده ایم ؟
کاش باز خوانی از نت فرهنگ جهاد و شهادت داشته باشیم تا بتوانیم به راه و رسم مسافران ملکوت نزدیک شویم ...
کاش به دنبال نام نباشیم ...
کاش کمی یاد بگیریم ...
کاش خودمان را به خواب نزنیم ...
کاش بر دل حک کنیم نام شهید را و راه و رسم شهادت را ...
کاش بدانیم که بی شما هیچیم ...
می دانیم که اگر با شهدا مواجه شویم آنان خواهند گفت : اگر ما مثل شما پای ارزشهای انقلاب کوتاه می آمدیم امروز نهال انقلاب به این شجره طیبه تبدیل نمی شد , شجره زیبایی که اصل آن ثابت و شاخ و برگ آن در آسمانهاست.
با این کاش ها و با این دانستنی ها ...
کاش به خود بیاییم ...
حال ، بنویس شهید و بعد برو سر سطر ...
ای
شهید! ای آن که بر کرانه ازلی و ابدی وجود برنشسته ای، دستی برآر و ما
قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش. «شهید آوینی»
یاران
شتاب کنید ! قافله در راه است . می گویند گناهکاران را نمی پذیرند؟ آری !
گناهکار را در این قافله راهی نیست ، اما پشیمان را می پذیرند ...
چه زیبا خالقی دارم
چه بخشنده خدای عاشقی دارم
هنر جوی امیر المومنین است
پ ن:
«اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ ...»
پ ن : دلم در کربلا جا مانده انگار ...
پ ن: تمام عشق ما و عشق تمام ما، همه در کربلاست …
- ۹۲/۰۲/۰۴